Dwie krople wypłynęły na ciało, słodkie i półprzeźroczyste. Malutkie kuleczki dla zaspokojenia pragnienia. Najpierw podeszły do nich mrówki robotnice, podleciały też pszczoły, dopiero później zainteresowała się nimi sansewieria. Na samym końcu wylazły też muchy i karaluchy, te potrafią wypić i wylizać ciecz do samego końca. Błyszczące koraliki nagle znikły, brodawki zaczęły się obkurczać i boleśnie ciągnąć do środka. Po raz kolejny zostały wyrwane dziury, ślady po mlekotoku, lęku przed ciężarem życia i gnicia. Taki obraz ciała powoduje dziurę w moim mózgu i zaburzenia w hormonach. Życie w ciągłym stresie jest jak podawanie ręki do badania krwi, małe ukłucie szczypiące bez końca. Nie każdy wynik jest zły, bo nie każde ciało staje się flagą, która sygnalizuje, że coś jest nie tak.
Aleksandra Ska
Aleksandra Ska mieszka w Poznaniu. Pracuje jako profesorka nadzwyczajna w Akademii Sztuki w Szczecinie, prowadzi Pracownię Afektywnych Praktyk Artystycznych (PAPA). W swojej praktyce artystycznej podważa społecznie i kulturowo ugruntowane modele płciowej tożsamości, afektywnej ekspresji, relacji międzyludzkich i ról życiowych. Instalacje, filmy wideo, obiekty traktuje jako wizualne, a czasem również haptyczne, metafory, których celem jest przekształcenie społecznych i kulturowych wzorców myślenia i działania. W swoich ostatnich dziełach podjęła konfrontację z mitem produktywności jako kategorią oceny ludzi (Bezproduktywna), poddała refleksji represjonowania oraz perwersyjności dotyku w sztuce i życiu codziennym (Obiekt w Posiadaniu) oraz eksplorowała funkcje intensywnych uczuć jak miłość i nienawiść. W projekcie Pandemia zmierzyła się z globalnym zagrożeniem zabójczą chorobą, nie przez spektakularne wyobrażenia, lecz przez prezentację naukowych dowodów, które okazują się fikcją https://poznanartweek.com/en/events-exhibitions/aleksandra-ska-the-pandemic/.
W ostatnim czasie jej prace były prezentowane w projekcie online Passing-time, https://www.passing-time.org/about/ (2021), oraz na wielu wystawach zbiorowych ― ważniejsze z nich to: Manifesta 14, Prishtina, Kosovo (2022), Bezludzka Ziemia w ramach Projektu Plastyczność Planety, CSW Zamek Ujazdowski (2019), Warszawa; Poza zasadą przyjemności. Afektywne operacje, Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, Warszawa (2017), Forming in the Pupil of an Eye, Kochi-Muziris Biennale, Indie, (2016), Stan życia. Polska sztuka współczesna w kontekście globalnym, National Art Museum of China Pekin, (2015), Kanibalizm. O zawłaszczeniach w sztuce, Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, Warszawa (2015), Korespondencje. Sztuka Nowoczesna i Uniwersalizm Muzeum Sztuki Ms2 w Łódź, (2013), Ciepło/Zimno - Letnia miłość, Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, Warszawa (2006), Voyage Sentimental w ramach Mediations Biennale, Muzeum Narodowe w Poznaniu (2008), Kolekcja Sztuki ⅩⅩ i ⅩⅩⅠ wieku szkic 3: poza zasadą rzeczywistości, Muzeum Sztuki w Łodzi (2008). Jej ważniejsze indywidualne wystawy to: Object in Mirror Are Closer than They Appear, Galeria Piekary, Poznań (2009), Kitchen Dynamite, Office d’art contemporain, Brussels, Belgium, (2010), Pandemia, Galeria Piekary, Poznań (2015). Trzykrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2011 roku otrzymała pobyt rezydencjonalny w Egon Schiele Art Centrum w Czechach oraz rezydencję Triangle Art Association, New York City, USA w 2013 roku. W roku 2022 została uhonorowana stypendium Towarzystwa Sztuk Pięknych przy Narodowej Galerii sztuki, Zachęta. Najnowszy opis twórczości artystki można znaleźć w archiwum https://secondaryarchive.org/artists/aleksandra-ska/
